مـــن یـــک دخــــتر ایــــرانیـــــم..
"حـــوای" کســــی نمیــــشوم که به "هـــوای" دیــــگری برود..
تنــــهایی ام را بــــا کــــسی قســــمت نـــمی کنـــم
کـــه روزی تنــــهایم بـــگذارد..
روح خـــداست کـــه در مـــن دمـــــیده شده و "احـــساس"
نـــآم گرفتـــه اســـت ارزان نمیــــفروشمش..
دســــتهایـــم بالــــین کــــودک فردایـــم خواهــــد شد..
بی حـــــرمتش نمی کـــنم...و بـــه هـــر کـــس نمیــــسپارمش..
بــــاران بـــی وقفه ایـــن روزها هــوای عـــاشقی بــه ســـرم می اندازد..
لبــــریزم از مهـــر امـــا استوار..
ســـودای دلـــم قســـمت هر بـــی ســـر و پا نـــیست..
عشـــق "حوای"ایـــرانی بــــا شــکوه اســــت و بـــــزرگ..
"آدمـــی" را بــــرای هــــمراهـــی بر مـــی گزیند..
شریــــف..لایــــق..فروتـــن و عـــاشق..
یـاد گـرفتــم بخـنــدم و ببخشــم #
نــه ... خــدا نیستــمــ #
ولــی زیــر سـایــه اش بـزرگـ شــدمـ#